Rozdział 5. ,,Co ty tu robisz?!

05-14 luty 2017

Louis

-Nie utrzymujecie kontaktu?-powiedział Niall.

-No tak jakoś wyszło.

-Ale co się stało?

Spojrzałem na bawiących się Junior'a i Lily.

-Junior?-szepnął Niall.

Przytkałem. Poczułem jak po lewym policzku spływa samotna łza

-Louis.-irlandczyk objął mnie ramieniem-Nic się nie stało.

-Jak nie stało?! Gdyby Elka nie powiedziała, że ma ze mną syna, to wszystko było by inaczej!

-Nie mów tak. Wszystko się ułoży.

-Właśnie, że się nie ułoży!!!

-Przestań krzyczeć. Dzieci tu są.

Poczułem, że ktoś przytula się do moich nóg. Był to Junior.

-Pleplasam.-powiedział Junior.

-Za co mnie przepraszasz?-powiedziałem, biorąc chłopca na ręce.

-Za tio zi tato jist smutni.

-Nie musisz przepraszać.-przytulając go do siebie-To nie twoja wina.

-Ym. Lou?-powiedział Niall.

-Tak?

-Mam pomysł.

-Tak, jaki?

-Słuchaj.

9 dni później...

Harry

Czternasty luty. Dzień Zakochanych. Święto które odbędę oglądając durne seriale.

-Tato...-powiedziała Ariana, siadając obok mnie.

-Tak, słońce?

-Mogi oglodic ,,Zaplontini''?

-Jasne.-powiedziałem, wstając do DVD.

Lepsze to niż te seriale. Usiadłem na kanapie, obok córki.

-Plose.-powiedziała Ariana, dając mi pudełko czekoladek.

-Och. Nie musiałaś.

-Ali tati dai mi plezent na walenitki i ja tiz chci dac taci plezent.

-Dziękuje.-pocałowałem Ariane w nos.

Gdy nagle usłyszałem pukanie do drzwi, wstałem i podeszłem do drzwi. Otworzyłem je, w wejściu stał Louis trzymający bukiet czerwonych róż, a za jego nogę trzymał się mały chłopiec.

-Są walentynki i pomyślałem sobie, że...

-Co ty tu robisz?!-przerwałem mu.

___________________________________________

Ha! Rozdział! :D