Nijaki koniec

Pierwsze opowiadanie kończy się bez finałowego zakończenia. PO PIERWSZE BRAK WENY. A PO DRUGIE MAM NOWY POMYSŁ NA OPOWIADANIE. Więc czekajcie cierpliwie, aż nastąpi moment gdy pojawi się nowe opowiadanie.

Rozdział 7. I think I wanna marry you

09 maja 2019

Harry

-Kacuski!-krzyknęła ze szczęścia Ariana, widząc pływające w stawie kaczki.

-Ariana, nie.-powiedział Louis, łapiąc Ariane za rękę, za nim ona prawie wpadła do stawu.

-Daddy.-powiedział Junior-Ari jest dziwna.

-Po prostu lubi kaczki.-powiedziałem.

-Chodź, pozrywamy kwiatki i zrobimy ci wianuszek, co ty na to, księżniczko?-powiedział Louis, trzymając Hazel na rękach.

-Tjak!!!-Ariana aż wyrywała się z objęć Louis'a.

Dwie godziny później...

Louis

Ariana i Junior zasnęli na kocyku w tuleni w siebie, wyglądali tak uroczo. Arianie z głowy suwał się wianek. A mój chłopka położył głowę na moim ramieniu. Patrzyliśmy na zachód słońca. Było tak pięknie.

-Harry.-powiedziałem.

-Tak?-spojrzał mi prosto w oczy.-Coś się stało, skarbie?

-Nie, nic się nie stało. Tylko chciałem cię o coś spytać.

Brunet usiadł po turecku przed de mną, nie spuszczając wzroku z mojej twarzy.

-No więc słucham?

Louis, sam się w to wpakowałeś, więc nie ma już odwrotu.

-Eee...no ten...

-Próbujesz mi się oświadczyć?

-Skąd...

-Z kurtki wystaje ci kawałek pudełka, więc zgadłem.

-Aha. Więc jak, wyjdziesz za mnie?

-Tak.

_______________________________

Ta da! Rozdział siódmy!

Rozdział 6. Czy róże i kilka słów mogą coś zmienić?

14 luty 2017-09 maja  2019

Harry

-Co ty tu robisz?-powiedziałem.

-Ja...chciałem naprawić błąd jj-jaki popełniłem.-powiedział Louis.

-Można było o tym pomyśleć, za nim poszłeś do łóżka z Eleanorą!

-To był BARDZO, ale TO BARDZO WIELKI BŁĄD.

Poczułem, że ktoś łapie mnie za tył nogawki mych spodni. No tak. Ariana.

-Ktoi to?-powiedziała niepewnie Ariana.

-Ja jestem Louis.-kucną Louis, żeby mieć lepszy kontakt wzrokowy z Arianą-A to Junior.-wskazał na chłopca za sobą.
-Mogi popawic si z Juniorem?-spojrzała na mnie Ariana.
Westchnąłem.
-Możesz.-powiedziałem.

Louis

Junior i Ariana bawili się razem, uroczo wyglądali razem.

-To o czym chciałeś ze mną porozmawiać?-powiedział Harry.

-Chce, żebyś dał mi drugą szanse.-powiedziałem.

-Myślisz, że bukiet róż i kilka słów może coś zmienić?

-Nie wiem. Niall mówił, że to coś zmieni.

-Od kiedy Niall taki znawca miłosny?

-Ma przecież żone, to chyba już coś tam wie...

-Okay. A co z Elką?

-Elką?

-Tak, co z nią będzie jak ty znów będziesz ze mną?

-Elka zmarła na raka wątroby, dwa lata temu.

-To czemu nie przyszedłeś do mnie dwa lata temu?

-Nie chciałem ci się narzucać.

-A teraz możesz?

-Niall i Susan uznali, że to dobry pomysł.

Brunet się zaśmiał.

-To jak?-powiedziałem, gdy brunet usiadł obok mnie.

-No nasz tą swoją drugą szanse.-pocałował mnie w policzek.

Dwa lata później...

Harry

-Ariana, mogłaś byś się przez minutkę nie wiercić?-powiedział Louis, próbując zrobić warkocza Ariana'ie, na próżno.

-Gdzi jedzimy?-powiedziała Hazel*.

-Niespodzianka.-powiedziałem, próbując po raz setny ubrać Juniora.-Junior mógłbyś tak w kółko biegał i przyszedł tu do mnie żebym mógł ci ubrać spodenki?

-Ni.-powiedział Junior.

-Nie chcesz zobaczyć niespodzianki?

-Chcę!

-No to choć się ubrać.

__________________________________________________

Rozdział szósty! Miłego czytania! I wesołych świąt!

*Hazel-to inaczej Ariana, taka je tam ksywka

Każdy komentarz=motywuje mnie do pisania

Rozdział 5. ,,Co ty tu robisz?!

05-14 luty 2017

Louis

-Nie utrzymujecie kontaktu?-powiedział Niall.

-No tak jakoś wyszło.

-Ale co się stało?

Spojrzałem na bawiących się Junior'a i Lily.

-Junior?-szepnął Niall.

Przytkałem. Poczułem jak po lewym policzku spływa samotna łza

-Louis.-irlandczyk objął mnie ramieniem-Nic się nie stało.

-Jak nie stało?! Gdyby Elka nie powiedziała, że ma ze mną syna, to wszystko było by inaczej!

-Nie mów tak. Wszystko się ułoży.

-Właśnie, że się nie ułoży!!!

-Przestań krzyczeć. Dzieci tu są.

Poczułem, że ktoś przytula się do moich nóg. Był to Junior.

-Pleplasam.-powiedział Junior.

-Za co mnie przepraszasz?-powiedziałem, biorąc chłopca na ręce.

-Za tio zi tato jist smutni.

-Nie musisz przepraszać.-przytulając go do siebie-To nie twoja wina.

-Ym. Lou?-powiedział Niall.

-Tak?

-Mam pomysł.

-Tak, jaki?

-Słuchaj.

9 dni później...

Harry

Czternasty luty. Dzień Zakochanych. Święto które odbędę oglądając durne seriale.

-Tato...-powiedziała Ariana, siadając obok mnie.

-Tak, słońce?

-Mogi oglodic ,,Zaplontini''?

-Jasne.-powiedziałem, wstając do DVD.

Lepsze to niż te seriale. Usiadłem na kanapie, obok córki.

-Plose.-powiedziała Ariana, dając mi pudełko czekoladek.

-Och. Nie musiałaś.

-Ali tati dai mi plezent na walenitki i ja tiz chci dac taci plezent.

-Dziękuje.-pocałowałem Ariane w nos.

Gdy nagle usłyszałem pukanie do drzwi, wstałem i podeszłem do drzwi. Otworzyłem je, w wejściu stał Louis trzymający bukiet czerwonych róż, a za jego nogę trzymał się mały chłopiec.

-Są walentynki i pomyślałem sobie, że...

-Co ty tu robisz?!-przerwałem mu.

___________________________________________

Ha! Rozdział! :D

Rozdział 4. Kids

05 luty 2017

Harry

-Czy ty farbujesz włosy?-powiedziałem, gdy czesałem Ariane.

-Czo?

Ariana na początek października, a koniec stycznia jest brunetką. A w innych miesiącach blondynką. Ma ona dziwne włosy.

-Nico.

-Udilo plawi si.-śpiewała Ariana, piosenkę z Księżniczki i Żaby.

-Za dużo ciocia Susan puszcza ci bajki Disney'a.

-Wcali zi ni!

-A śpiewaj sobie, moja księżniczko.-pocałowałem ją w czoło.

-Przecież po kimś to powinna mieć.-powiedziała Gemma, wchodząc do pokoju.

-Ciocia Gemma!-powiedziała Ariana.

-Cześć, słońce.

-A mnie nie przywitasz?

-A muszę?

-No raczej.

-Źle robisz jej koka.

-Wspaniałe powitanie!

-Zamknij się. 

-To, że wychodzisz za mąż nie znaczy to, że musisz się wywyższać.

-Ja tylko powiedziałam, że robisz koka i to wszystko. A nie mieszaj w to Logana.

-A czy ja go w to mieszam? To on sam się wmieszał.

-Logan Lerman, jest wspaniałym mężczyzną.

-I ta świadomość, że twoim szwagrem jest syn Posejdona (Logan, grał Percy'ego, syna pana Mórz).

-Ooo! Nie będzie tak źle! Będziemy was odwiedzać.-siostra pocałowała mnie w policzek.

Louis

Mieszkałem sam, wraz z trzyletnim synem. Który nie ma matki. Elka umarła dwa lata temu na raka. Wyprowadziłem się po pogrzebie do Doncaster. Od tego czasu jakoś żyje.  Siedziałem w salonie, a Junior bawił się samochodzikami. W telewizji leciała film z Angeline Jolie i Brad'em Pitt'em ''Mr&Mrs Smith'', gdy usłyszałem pukanie do drzwi. Wstałem i podeszłem do drzwi. Otworzyłem je. W wejściu stał Niall, a za rękę trzymał małą blond dziewczynkę.

-Niall, co ty tu robisz?-powiedziałem, gdy blondyn weszedł do przedpokoju.

-Małe odwiedziny.

-Mogłeś uprzedzić, że przyjedziesz. Zrobił bym zakupy.

-Nie masz jedzenia?

-Coś może jest. Ale Junior, raczej się z tobą nie podzieli.

***

-Co myślisz o tym, żeby nasze rodziny się połączyły?-powiedział Niall.

-Że co proszę?

-No Junior i Lily. Jak dorosną będą razem. Mówię ci to.

-Skąd wiesz?

-No jeśli synek, wda się w tatusia. To zmienia postać rzeczy.

Przewróciłem oczami.

-Zostiw!-powiedział Junior, odsuwając się od Lily.

-Pzeplasam.-powiedziała Lily, przytulając się od Juniora.

-Ooo! Widzisz są dla siebie stworzeni!-powiedział irlandczyk-Tak samo jak Ariana i Romeo. 

Ariana? 

-Kto?

-No córka Harry'ego, Ariana.  I syn Susan, Romeo. Nie pamiętasz?

Harry... Ciekawe czy znalazł kogoś na moje miejsce.

-Nie utrzymuje kontaktu z Harry'm.-powiedziałem.

__________________________________

Więc... Rozdział czwarty!

Rozdział 3. Miałeś mnie nie opuścić. Kłamałeś

15 listopada 2014- 25 stycznia 2017

Harry

-Co wy tu robicie?-powtórzyłem moje pytanie.

-My też powinniśmy cię zapytać co ty tutaj robisz.-powiedziała Susan.

-Ariana ma uczulenia na pomidory.

-To czemu jej je dałeś?

-Myślałem, że już może takie rzeczy jeść.

-Ona ma dopiero miesiąc! Jej organizm jeszcze nie przyjmuje takich rzeczy! Ona nawet nie umie gryźć!

-Susan.-powiedział Louis, kładąc dłoń na ramieniu ciemnej blondynki.

-Pani Calder, wraca do siebie.-powiedział lekarz, pojawiając się nagle.

Elka? Spojrzałem na Susan i Louis'a. Gdy lekarz poszedł.

-Czy ja czegoś nie wiem?-powiedziałem.

-Harry, usiądź.-powiedział Louis, wstając z krzesła.

***

-Co proszę?-powiedziałem-Masz z nią dziecko?!

-Harry, spokojnie. 

-Jak mam być spokojny?! Kiedy ty zdradziłeś mnie!

-Byłem pijany!

-I co z tego?! Skoro masz z nią dziecko!

-Chłopaki, uciszcie się.-powiedziała Susan, próbując mnie i Louis'a uspokoić.-Jesteśmy w szpitalu. Proszę was o spokój.

-Wiedziałaś, prawda?-powiedziałem, spojrzając na Susan.

Moje oczy stawały się szkliste.

-Harry, nie płacz.-powiedziała Susan.

-Mów!

-Tak, wiedziałam.

-To był wypadek.-powiedział Louis.

-Mam to gdzieś!-wstałem z krzesła-Myślałem, że mnie kochasz! Myliłem się.

Chciałem być jak najdalej od Niego. Zacząłem biec.

-Harry!-słyszałem za sobą głos Louis'a

Trzy lata później...

Harry

Minęły trzy lata, od kąd przestałem odzywać się do Louis'a. Zespół nie istnieje od roku. A Ariana wyrosła na piękną trzyletnią dziewczynkę. Miała długie brąz włosy i niebieskie oczy. Czasami przypominała mi Louis'a. Byłem w kuchni i gotowałem obiad.

-Tato.-powiedziała Ariana, ciągnąc mnie za dół koszulki.

-Tak, maleństwo?

-Ulepimy dziś bałwana?-zaśpiewała Ariana, jak Anna z Krainy Lodu. 

-Później. Teraz gotuje obiad. 

-Ale ja chci jusz!

Uśmiechnąłem się. Will, nie umiała odróżnić ,,l'' od ,,r'' i ,,ż'' od ,,sz''.

-A jak nie zjesz obiadku, to nie będziesz rosła.

-Ja chci rosnoc!

-No. To jak zjemy obiad to pójdziemy lepić bałwana. Zgoda?

-Zgoda.

-No idź się jeszcze baw. 

__________________________________

Rozdziałek ;)

Rozdział 2. Junior

15 listopada

Louis

Próbowałem udawać, że nie obchodzi mnie dwu miesięczna dziewczynka o imieniu Cinderella. Harry uznał, że zmieni jej imię na Darcy, ale gdy wołał do niej ,,Darcy'', ona zaczynała płakać. To zaczął nazywać ją Harriet, to kichała. Więc raz powiedział  'Will' i ona się uśmiechnęła. Niall nazywał ją Ariana i Cindi się śmiała. Więc jest ona jest teraz Ariana Harriet (dawniej Juliet) Styles. 
-Louis.-powiedziała Eleanor.
Siedziałem w kawiarni Susan (kuzynka Zayn'a, moja przyjaciółka). Elka chciała mi coś powiedzieć, ale co? Spojrzałem na nią i się uśmiechnąłem nieśmiało, Elka usiadła, obok niej stał niebieski wózek. Czy ja czegoś nie wiem?
-Tak więc o czym chcesz porozmawiać?-powiedziałem, gdy przyniesiono nam kawy.
-Mamy syna.
-Że co?
-Oto nas syn.-Eleanor, wyciągnęła chłopca z wózka.
Chłopiec spał, miał brązowe włosy.
-Czy to jakaś ukryta kamera czy żart?
-Louis. To prawda.
-Wybacz, ale nie pamiętam, żebym miał z tobą stosunek.
-Byłeś pijany.
-Ta-a, jasne.
-Ale to prawda!
-Czy coś się stało?-powiedziała Susan, która właśnie podeszła z wózkiem do naszego stolika.
-Louis nie wierzy mi, że Junior to jego syn.-powiedziała Elka.
-A jesteś pewna z to on?
-Tak!
Susan westchnęła.
-Nie dobrze.-powiedziała Susan.
-Czemu?-powiedziałem.
-A co powie na to Harry?-szepnęła mi do ucha Susan.
-Ale to nie moje dziecko!
Elka opadła na ziemie.
-Straciła przytomność.-powiedziała jedna z pracownic Sue.
-Zadzwoń po karetkę, Stay.
-Dobrze.

***

Siedziałem wraz z Susan na pogotowiu, czekając na informacje o stanie Elki.

-Wiedziałaś o dziecku El?-przerwałem cisze.

-Tak.

-Ale ono nie jest moje?

-Niestety jest twoje.

-Co?

-Na sylwestra, byłeś tak pijany, że byłeś hetero i poszłeś z El do sypialni i się działo.

-Nie to niemożliwe!

-Ale jest.

-Harry mnie znienawidzi!

-To powiedz, że to był wypadek.

-On tego nie zrozumie! Lepiej będzie jak ty mu to powiesz.

-Nie uwierzy mi.

-Ehhh. Czyli tak umrę.

-Hej. Nie przejmuj się tak. Coś wymyślimy.

-My?

-Tak, my.

-Może wezniesz dziecko do siebie?

-Wystarczy mi już pięcio miesięcny syn, Juniora nie wezmę.

-Czemu mówicie na niego Junior?

-Louis Tomlinson Junior.

-Dała mu moje nazwisko. No pięknie.

-Ja go tam nazywam Larry.

-Co?

-No tak.

-Co wy tu robicie?-na przeciw nas stał Harry.

Cholera....

______________________________________

Drugi! Tak długo wyczekiwany.